اغازی با پایان

سخن را کنم اغاز به تسبیح خداوند تبارک و تعالی که غفور است و رحیم است ،صبوراست و حلیم است ،رئوف است و کریم است ،کبیر است و عظیم است، بصیر است و علیم است،نصیر است و نعیم است،قدیر است و قدیم است،خدایی که بسی نعمت سرشار به ما ادمیان داده،گهرهای گران داده ،سروصورت و جان داده ،تن وتاب و توان داده ،رخ و روح و روان داده،لب و گوش و دهان داده،دل و چشم و زبان داده،شکم داده و نان داده،زافات امان داده،کمالات نهان داده،هنرهای عیان داده و توفیق بیان داده و اینها پی ان داده که از شکر عطا و کرمش چشم نپوشیم و زهر غم نخروشیم و زهر درد نجوشیم وتکبر نفروشیم و که تا از دل وجان شکر بگوئیم عنایات خداوند مبین را.